Sensoryczna Wieś Opolska

Młyn wodny - plansza tyflograficzna

Zmysły, które są dla nas tak ważne, sprawiają że nie zawsze potrafimy w całości korzystać z ich dobrodziejstw, najzwyczajniej je zagłuszamy w codziennym życiu. Sensoryczna wieś opolska – gość niepełnosprawny w muzeum, to projekt dotyczący ograniczenia w dostępie do kultury dla osób z dysfunkcją wzroku. Fundacja Szansa dla Osób Niewidomych, pragnie poczynić kroki w kierunku ich zniewolenia wraz z Ministerstwem Dziedzictwa Narodowego i Kultury oraz władzami miasta Opola. Fundacja Szansa została założona 1992 roku, przez niewidomych i ich widzących przyjaciół. Główne cele fundacji skupiają się na wspieraniu osób, które straciły wzrok, a medycyna nie daje już im nadziei. Fundacja Szansa ma za zadanie, aby dorównać standardem do najlepszych nowinek technicznych dla niewidomych, zrehabilitowaniu ich na poziomie światowym. Beneficjenci fundacji biorą udział w profesjonalnych warsztatach i szkoleniach, otrzymują w trakcie ich trwania niezbędne materiały szkoleniowe, jak chociażby podręczniki dotyczące nowoczesnej rehabilitacji. Posiada ona szesnaście tyflopunktów, w dużych miastach wojewódzkich. Każdy tyflopunkt wyposażony jest w specjalistyczne urządzenia, dzięki którym niewidomi „widzą” więcej m.in: brajlowskie monitory, syntezatory mowy, elektroniczne lupy i udźwiękowione urządzenia codziennego użytku t.j: zegarki, termometry, wagi czy ciśnieniomierze. Beneficjenci fundacji Szansy dla Osób Niewidomych z siedzibą w Katowicach, wraz ze swoim opiekunami uczestniczyli w projekcie Sensoryczna Wieś Opolska 24.09. bieżącego roku. Jednym z planowanych zadań tego projektu było organizowanie bezpłatnych zajęć w miesiącach jesiennych czyli wrzesień - październik tego roku. W ramach 4 godzinnego zwiedzania uczestnicy, podziwiali ekspozycję muzealną oraz wzięli udział w warsztatach kowalstwa. Zajęcia skierowane są do dziesięcioosobowych grup z dysfunkcją wzroku, trwają do końca października. W trakcie zwiedzanie uczestnicy mieli do dyspozycji termo-formowane tyflografiki ekspozycji muzealnej z opisem w języku brajlowskim. Przykładowe plansze koła wodnego z drewna, wiatraku, najbogatszych chat we wsi. Osoby niewidome mogły dotykać w Muzeum Wsi Opolskiej większość obiektów, które znajdują się na jego terenie. Ludzie z dysfunkcją wzroku są chłonni wiedzy, zwracają uwagę na drobiazgi. Mają niesamowicie wyczulony zmysł słuchu, słyszą najmniejszy szmer. Szum wody z koła młyńskiego, iskry wydobywające się z paleniska w pracowni kowala. Warsztaty u kowala, który roztaczał opowieści o swoim zawodzie oraz angażował grupę do udziału w zajęciach. Miły gest, jakim był poczęstunek pieczonych jabłek z dżem z aronii rozgrzał nasze podniebienia w ten wietrzny dzień w jednej z chat. Doświadczyłam tego kiedy byłam na wycieczce z fundacją Szansa, mogłam wtedy im towarzyszyć jak z ciekawością i uśmiechem na twarzy dotykali antycznych mebli, dzierganego obrusu czy oślich uszy w szkolnej ławce. Z pewnością to nie ostatnie spotkanie z tego cyklu:).